Mutluluğun Gizi

Bir tüccar ''mutluluğun gizi''ni öğrenmesi için oğlunu insanların en bilgesinin yanına yollamış.
Delikanlı bir çölde kırk gün yürüdükten sonra, sonunda bir tepenin üzerinde bulunan güzel bir şatoya varmış.
Söz konusu bilge burada yaşıyormuş. Bir ermişle karşılaşmayı bekleyen bizim kahraman, girdiği salonda hummalı bir manzarayla karşılaşmış.
Tüccarlar girip çıkıyor, insanlar bir köşede sohbet ediyor, bir orkestra tatlı ezgiler çalıyormuş; dünyanın dört bir yanından gelmiş lezzetli yemeklerle dolu bir masa da varmış. Bilge sırayla bu insanlarla konuşuyormuş ve bizim delikanlı kendi sırasının gelmesi için iki saat beklemek zorunda kalmış.
Delikanlının ziyaret nedenini açıklamasını dikkatlice dinlemiş bilge, ama ''Mutluluğun Gizi''ni açıklayacak zamanı olmadığını söylemiş ona. Gidip sarayda dolaşmasını, kendisini iki saat sonra görmeye gelmesini salık vermiş. ''Ama sizden bir ricada bulunacağım,'' diye eklemiş bilge. Delikanlının eline bir kaşık verip sonra bu kaşığa iki damla sıvıyağ koymuş: ''Sarayı dolaşırken bu kaşığı elinizde tutacak ve yağı dökmeyeceksiniz.''
Delikanlı sarayın merdivenlerini inip çıkmaya başlamış, gözünü kaşıktan ayırmıyormuş. İki saat sonra bilgenin huzuruna çıkmış.
''Güzel,'' demiş bilge, ''Peki yemek salonumdaki Acem halılarını gördünüz mü? Bahçıvanbaşının oluşturmak için on yıl çalıştığı bahçeyi gördünüz mü? Kütüphanemdeki güzel parşömenleri fark ettiniz mi?
Utanan delikanlı hiç bir şey görmediğini itiraf etmek zorunda kalmış. Çünkü bilgenin kendisine verdiği iki damla yağı dökmemeye çabalamış, başka bir şeye dikkat edememiş.
''Öyleyse git, evrenimin harikalarını tanı,'' demiş ona bilge. ''Oturduğu evi tanımadan bir insana güvenemezsin.''
İçi rahatlayan delikanlı kaşığı alıp sarayı gezmeye çıkmış. Bu kez duvarlara asılmış, tavanları süsleyen sanat yapıtlarına dikkat ediyormuş. Bahçeleri, çevredeki dağları, çiçeklerin güzelliğini, bulundukları yerlere yakışan sanat yapıtlarının zarafetini görmüş. Bilgenin yanına dönünce, gördüklerini bütün ayrıntılarıyla anlatmış.
''Peki, sana emanet ettiğim iki damla yağ nerede?'' diye sormuş bilge.
Kaşığa bakan delikanlı, iki damla yağın döküldüğünü görmüş. ''Peki'' demiş bunun üzerine bilgeler bilgesi:
''Sana verebileceğim tek bir öğüt var. Mutluluğun gizi, dünyanın bütün harikalarını görmektir, ama kaşıktaki iki damla yağı unutmadan...''

Sevgili Öcal beni mimlemiş.
Mimin konusu  karşındakini mutlu etmenin on yolu sizce nedir?
Çok derin ve güzel bir konu. Arkadaşıma teşekkür ediyorum ve sevgilerimi yolluyorum.

*Ben de birçok arkadaşım gibi önce kendi mutlu olmayan birinin başkasını mutlu edemeyeceğine inananlardanım.
*Ayrıca mutluluğun hep gülümsemekten ya da neşeden geçtiğine inanmıyorum. Bir aile aynı acı etrafında kenetlenmiş ve birlikte çözüm arıyorsa bana göre de bunu başarmak ta mutluluk.

*Sevdiceğimin mutlu olması için O’nun özellerine saygılı olmaya, beraber gülüp ağlamaya, ailece bir şeyler paylaşmaya özen göstererek.

*Kızlarımın mutlu olması için büyük kızımın çikolata tutkusu, küçük kızımın kabak tatlısı ve un kurabiyesi aşkını sürekli beslemek.

*Annem, babam, kardeşlerim ve yeğenlerimi güzel sofralarda birleştirerek mutlu anları çoğaltmak

*Dostlarımın acılarında ve sevinçlerinde çok iyi bir dinleyici olmak,.

*Bulunduğum ortamda sıkıntılı konuları ve özellikle hastalıkları asla konuşturmamak. Önceleri kızsalar da şimdilerde çok mutlular. (Hastalığın muhakkak her insanın başına geleceğini bilirim. Çözümünü bulmak ve onu yapmak gerektiğine de inanırım. Sürekli konuşmanın hastalığı çoğalttığını ve gereksiz yere hastalıklara davet olduğuna inanırım.)

*Sevdiklerimin sorunlarının çözümüne yardımcı olmak. Bunu kendim değil, kişinin kendisinin görüp bulmasına çalışırım. Sorunun odağından çıkarıp, çözümün ne kadar yakınında olduğunu ama sorunda odaklanıp kaldığı için göremediğini bilirim. Hepimiz sorunlarımız da böyle yapıyoruz çünkü. Bu başlı başına çok önemli bir konu bence.

*Sevdiklerime hediye almak. Özellikle kendi yaptıklarımı vermek . Hediye almanın da vermenin de insanı çok mutlu ettiğine inanırım.

*Bütün çocuklara aşığım. Tüm çocuklarla saatlerce oynayabilir ve onlarla mutfakta vakit geçirebilirim. Ailenin, akrabalarının tüm çocukları bize gelmekten çok mutlu olurlar. Tabu, Nesi var vs. gibi oyunları oynamak için günler düzenleriz.

*Sevginin her ortamı güzelleştireceğini en sıkıcı insanları bile iyileştireceğine inanırım. O nedenle hiç tanımadıklarıma bile gülümsemekten kendimi alamam.Bilirim ki (reklamlardan hatırlayacaksınız)bir gülümseme bir iyilik paylaşılarak çoğalacak ve yeniden beni bulacaktır.

Kendime ve aileme şunu her zaman söylerim. Bir gören var. Yaradan bizi yaratmışsa bir nedeni var. O nedenle bu zamanı boşa geçirmeden birbirimizi hiç incitmeden(insanın bu pek mümkün değil elbette ama en aza indirerek) geçirebilirsek bundan daha büyük mutluluk var mı?